Üstüme Yünden Yorganlar Atın

Buzdan bir odadayım.

Üstüme yünden yorganlar atın.

Ağırlığımca bir boşluk göğüs kafesimde.

Dünyadaki tüm nefesleri çeksem içime,

Verecek yer bulamam.

Tüm saatleri alsam elinizden,

Tüketemem geçmeyen zamanı.

Cesaretlerin hepsini sürsem yüreğime,

Baş edemem korkularımla.

Güneşi bahşetse bana Tanrı,

Aydınlanmaz önümdeki yol.

Yalanların hepsini koysam bir çuvala,

Duyacak tek doğru bulamam.

Öyle bir hal işte halim, ortada…

Bir şeylerin altında kalmak geliyor içimden.

Dizlerimin bağı çözüldü.

Ayakta duramıyorum.

Göğüs kafesimde bir kurşun.

Kanımdan bile çok kanadım!

Üstelik üşüyorum, buzdan bir odadayım.

Üstüme yünden yorganlar atın.

Belli ki bir daha ısınamayacağım.

Bir şeylerin altında kalasım geliyor.

Güneş diyorum, saatler diyorum, cesaretler diyorum.

Yalanlar kalıyor, doğruları söylüyorum.

Buzdan bir odadayım.

Üstüme yünden yorganlar atın.